Τα μάτια του

Σαν σε όνειρο να περπατώ, μοιάζει πραγματικό

Όμορφο δειλινό, και κλεμμένο ένα φυλαχτό

Γύρω- γύρω απ’ το λαιμό, κούμπωμα είναι ανοιχτό

Ξάφνου γίνεται τρωτό το στόμα σου το τρυφερό

 

Δεν χρειάζεσαι το φυλαχτό, όταν μένεις εδώ

Τα μάτια σου μόνο κοιτώ, γίνομαι παιδί χαζό

Τα μάτια σου κοιτώ, λέω αυτά μόνο να φιλώ

Ποιο όνειρο απατηλό, γίνεται αληθινό;

 

Τα μάτια του δεν ξέχασα, όσα χρόνια πέρασαν

Την λάμψη που δεν έχασαν, άστρα πού με κέντησαν,

Τα μάτια του δεν ξέχασα, όσα χρόνια πέρασαν,

Φιλιά που δεν έστειλα σ ’αυτόν που ερωτεύτηκα